Χαιρέτησες και τους φίλους σου, πίνωντας ένας κρασάκι στην υγεία της, για τα "καλά ταξίδια" που θα σου προσφέρει.
Φτάνεις στην πόρτα και γυρνάς για μια τελευταία αγκαλία, ένα αντίο....να προσέχεις, και προσπαθείς να το εισπράξεις όσο πιο γρήγορα γίνεται... πριν σε πάρουν τα ζουμιά. Νιώθεις στο στήθος σου ένα βάρος που δεν λέει να φύγει, σχεδόν σε πνίγει....
Δεν μπορώ τους αποχαιρετισμούς. Είναι πολύ ψυχοφθόροι για τα γούστα μου.
Φεύγεις με το κεφάλι χαμηλά και δεν γυρνάς να κοιτάξεις πίσω. Βγαίνεις από το σπίτι και ο μουντός καιρός με την ψιχάλα που ακούγεται καθώς πέφτει στις λαμαρίνες των αυτοκινήτων το κάνει ακόμη πιο μελαγχολικό.
Στη διαδρομή για το αεροδρόμιο νιώθεις την καρδιά σου να χτυπάει ζωηρά καθώς βλέπεις για "τελευταία" φορά γνώριμα μέρη της πόλης σου. Πριν χαθείς ανάμεσα στον υπόλοιπο κόσμο παίρνεις μια βαθιά ανάσα για να θυμάσαι την μυρωδιά της . Μυρωδιές οικίες, που σε ταξιδεύουν πίσω σε αυτή.
Η διαδρομή με το αεροπλάνο μεγάλη, κουραστική, αποκαρδιωτική. Θ ' άθελες να είχες ένα φιλαράκι μαζί σου για να ανταλλάξετε μια κουβέντα λίγο πριν αλλάξει η καθημερινότητα σου εντελώς. Πριν η θάλασσα σε ταξιδέψει σε μέρη μακρινά που μέχρι χτες δεν φανταζόσουν...
